Ton: ‘Ik geloofde nooit in wonderen.’ CYAN Kringloop in Heerhugowaard opende iets meer dan drie jaar geleden haar deuren. Bij de kringloop zijn er behalve vrijwilligers ook mensen die voor dagbesteding komen betrokken, zoals de 42-jarige Ton*. Na een leven met mentale problemen en hulpverleners die weinig voor hem konden doen, gaat het nu een stuk beter met hem: ‘Ik geloofde nooit in wonderen, maar dit is wel heel bijzonder!’ In de serie ‘Wie was er voor jou en voor wie wil jij er zijn?’ zijn verhaal.
Al vanaf kinds af aan had Ton suïcidale gedachten. ‘Ik wist niet beter dan dat die gedachten er waren. Elke dag opnieuw.’ Hierdoor had hij ook veel last van depressies en ging hij blowen om die gedachten te dempen. Drie jaar geleden kwam hij in de verslavingszorg terecht. ‘Toen ik clean was, was het een goed idee om dagbesteding te gaan doen, voor een positieve invulling van de dag. Via Teen Challenge-directeur Stephan Barendse kon ik bij de kringloop aan de slag.’
Het leven had geen zin meer
Ondanks dat hij clean was, waren de mentale problemen nog wel aanwezig. Ton zijn huisdieren hielden hem op de been, in het bijzonder zijn Engelse bulldog. ‘Mijn hond Knots was degene waarvoor ik elke dag uit bed kwam en aan de slag ging.’ Helaas werd Knots ziek en niet veel later overleed hij. Voor Ton een grote klap: ‘Ik kreeg een grote terugval en wilde niet meer verder leven, want voor mij had het leven zonder Knots geen zin meer.’
Wie was er voor jou?
Dat Ton hier zit en zijn verhaal kan doen, heeft hij aan een heel bijzonder persoon te danken. ‘Ik was thuis en lag in bed te denken hoe ik een einde zou maken aan mijn leven. Bij de kringloop wisten ze van mijn problemen. Op een dag kreeg ik midden in de nacht een telefoontje. Het was Lisette, de bedrijfsleider. Ze zei: ’Ton, ik weet dat je niet meer wilt leven, maar ik houd van je en ik zou het vreselijk vinden als je er niet meer zou zijn.’ Later dacht ik: als je dan niet voor jezelf wilt leven, doe het in ieder geval voor haar. Ze heeft mijn leven gered!’ Niet alleen pleegde hij geen zelfmoord, de gedachten eraan zijn sindsdien niet meer teruggekeerd. ‘Het scheelt een heleboel als je daar niet meer mee bezig hoeft te zijn!’
Voor wie wil jij er zijn?
Op de vraag voor wie wil jij er zijn, antwoordt Ton: ‘Voor de mensen om mij heen. Als het in mijn mogelijkheden ligt om te helpen, dan zal ik dat doen. God inspireert mensen om het goede te doen en ik ben geholpen door een geïnspireerd iemand. Dat wil ik ook doorgeven.’ Hij sluit af met de woorden: ‘Ik heb geluk gehad en kan mijn verhaal nog vertellen. Hoe uitzichtloos ook, blijf hopen, want alles kan veranderen.’
(*Om privacy reden is de werkelijke naam veranderd)