IN MEMORIAM
Voordat Henk van Wijhe in 1987 directeur van Teen Challenge Nederland werd, was hij al sinds eind zeventiger jaren betrokken bij deze bediening. Dit was het begin van een levenslange toewijding om mensen met levensbeheersende problemen zoals verslaving te helpen vrijkomen door de kracht van God. Henk begon bij het evangelisatiewerk in de ‘koffiebar’ in stad Groningen. Samen met zijn vrouw Hilje waren zij op dat moment voorgangersechtpaar van de Andreas Pinkstergemeente Groningen (VPE). Esther, de oudste dochter van Henk en Hilje, herinnert zich van die tijd: “In de TC-koffiebar in Groningen hadden we vaak verslaafde bezoekers, die papa op straat hadden ontmoet tijdens evangelisatieavonden. Hij nodigde ze dan uit om naar de koffiebar te komen. Daar bood hij zowel praktische hulp aan (opvang, afkicken, maaltijden) maar ook vertelde hij hun over de Here Jezus. Papa ging door waar anderen het misschien hadden opgegeven. Hij ging naar de gebruikersplekken in de stad Groningen, om daar de mensen te zoeken (…). Ik herinner mij dat een moeder van een verslaafde, die regelmatig in de koffiebar kwam, bij papa kwam en huilend vertelde dat haar zoon al een paar dagen niet thuis was geweest. Papa ging naar hem op zoek, zelfs 's nachts, totdat hij terecht was.”
Henk was bewogen voor gebroken mensen en ging tot het uiterste om ze te helpen. Al gauw ging hij ook dienen in het bestuur van Teen Challenge Nederland. Eind tachtiger jaren werd Henk directeur van TCN. Gedurende zijn leiderschap heeft Henk indrukwekkende evangelisatiecampagnes georganiseerd en pionierde hij divers opvang- en evangelisatiewerk. Hij was een man van visie bij wie God altijd centraal stond. Hij ‘zag’ altijd iets in mensen. Waar anderen verslaafden of hopeloze mensen zagen, zag Henk potentieel. Hij gaf mensen keer op keer kansen om in hun bestemming te komen. Vaak ging dit goed, maar hier werd ook misbruik van gemaakt. Henk liet zich hierdoor niet uit het veld slaan en bleef trouw. Door deze vastberadenheid was het werk van Teen Challenge vruchtbaar: velen kwamen tot geloof en werden vrijgezet van hun verslaving. Ook wist hij keer op keer mensen uit te dagen om op de bres te staan voor minderbedeelden. Henk was alles waar Teen Challenge voor staat: bewogen, daadkrachtig en hij ging geen uitdaging uit de weg om anderen te helpen.
Jan Barendse Senior, pionier en oud-bestuurslid schrijft: “Ik heb Henk leren kennen als een bewogen mens. Als ik hem zou karakteriseren als een van de discipelen van Jezus, dan lijkt hij het meest op Nathanael, een door en door oprecht mens, wars van dikdoenerij, nederig en vol van bewogenheid voor gebroken mensen. Ik heb met groot plezier met Henk mogen samenwerken en schouder aan schouder met hem gestaan ook in tijden van tegenslag.”
Tegen het eind van zijn tijd als directeur kampte Henk met behoorlijke fysieke klachten. Hij herstelde van een hersentumor en overleefde zelfs een verschrikkelijk auto-ongeluk. Zo moest hij na bijna 35 jaar dienstbaarheid aan Teen Challenge door deze fysieke klachten in 2010 het stokje overdragen. Stephan Barendse, opvolger van Henk en huidige directeur van Teen Challenge Nederland zegt: “We staan op de schouders van Henk. Dankzij de persoonlijke offers van hem, zijn vrouw Hilje en zijn gezin zijn talloze mensen tot geloof gekomen, vrijgekomen van verslaving en in hun bestemming gekomen. Henk was een geweldige leider die vol toewijding en passie de organisatie heeft geleid. Ik ben hem persoonlijk dankbaar voor zijn investering in mijn leven. Hij zag iets in mij toen ik nog jong en onervaren was. Hij gaf mij toegang tot zijn leven en werk waardoor ik ontzettend veel van hem heb geleerd. Ik ben hem eeuwig dankbaar. We zullen hem missen maar zijn getroost in het feit dat hij bij zijn Jezus is!”
Eind vorig jaar is Henk gediagnosticeerd met alvleesklierkanker welke hem uiteindelijk noodlottig geworden is . Hij is op zondagochtend 3 april j.l. 10:00 uur gepromoveerd tot glorie en is 73 jaar geworden. Hij laat zijn lieve vrouw Hilje en kinderen Esther, David en Nathalie en hun gezinnen achter. Wij zullen hem enorm missen.